Swoją nazwę zawdzięcza zasiekom i płotom, które w średniowieczu otaczały słowiańską osadę. Słynący z kanałów i kanalików podmokły teren zamieszkiwany był przez niezależną od Gdańska ludność, w dużej mierze rybacką. Niezależność skończyła się w 1454 roku. W nowożytności miejsce zyskało na wrażliwości społecznej, o czym świadczyły budynki: Dom Poprawy oraz Dom Dobroczynności, czyli zachowany do dzisiaj budynek sierocińca.

‍