Jedna z anonimowych ofiar walki z dżumą. Pracował w łaźni przy ul. Bednarskiej, starając się hamować rozwój epidemii (jak się później okazało) najskuteczniejszą metodą – utrzymywaniem higieny. Leczeniem chorych zajmowali się „chirurdzy”, a pomagali im gońcy, roznosząc leki czy przykładając plastry. W leczenie nie włączyli się natomiast doktorzy medycyny – „fizycy”. W związku z obciążającą pracą podczas Wielkiej Dżumy w 1709 roku zmarło kilkunastu gońców. Żaden z doktorów (fizyków) nie poniósł wtedy śmierci.

Żródło